امسال خیلی بیشتر از سالهای پیش به غربت امام رضا(ع) پی بردم.
روز اربعین قسمتم بود که پیش امام رضا باشم، از دو روز قبل به خودم می گفتم، از فردا شب که شب اربعین است حتما بخاطر سیل جمعیت، و دسته های عزاداری، دیگر نمی توان پا به حرم گذاشت، فکر می کردم مثل اینجا هم مثل حرم حضرت معصومه (س) است!
ولی راستش را بخواهید، شب اربعین به جز دو دسته ی عزاداری که آن هم بیرون از حرم بودند خبر دیگری نبود. موقع نماز هم که نگاه میکردم، دیدم همه نمازشان شکسته است و همگی مسافر!
با خودم گفتم حتما فردا مردم مشهد ، روز اربعین را پیش امام رضا (ع) می آیند ، و آنجا عزاداری می کنند، ولی باز هم خبری نبود!
نمی خواهم به کسی تهمت بزنم، ولی خودم می دیدم که مردم دسته دسته در کوچه های مختلف برای خودشان هئیتی علم کرده اند و هر گروهی برای خودشان مراسمی بر پا! همه چیز شده است حزب و حزب بازی! این به رخ آن بکشد و آن به رخ این!
خود حرم هم که هیچ برنامه ایی برای این روز نداشت!
شاید بخاطر وضع افتضاحی ست که حوزه های علمیه شان دارند!
این ها به کنار!
طرز برخوردشان با زائران آنقدر زننده است که مدام به خودم می گفتم :" حیف امام رضا (ع) که توی شهر شماست!"
یکی نیست به اینها بگوید، حداقل حرمتشان را بخاطر زائری امام رضا (ع) نگه دارید!
طوری با زائران بر خورد می کنند که اینگار با یک مشت آدم گدا گوله طرف هستند!
به برکت همین زائران امام رضاست که شما روزی می گیرید! این حقش نیست که اینطور رفتار کنید.
یک حرف با مشهدی ها:
انصافا خوب حق ای نعمت را ادا میکنید! اگر بخاطر امام رضا(ع) نبود، هیچ کس دور شهرتان نمی آمد...
از قدیم می گفتند، شکر نعمت، نعمتت افزون کند، کفر نعمت از کفت بیرون کند، ولی حیف که نمی شود این نعمت از کف شما بیرون شود!
نوشته شده در چهارشنبه 88/11/21ساعت 8:53 عصر توسط صور اسرافیل
نظرات دیگران()
