مَثَل جامعه امروز ما ، مثل زمان حضرت موسی سر جریان گوساله سامری ست. تا وقتی خود پیامبر میان مردمش جضور داشت همه سمعاً و طاعتاً بودند، وقتی 40 روز به میعاد گاه رفت و برگشت، دید همه شدند گوساله پرست! و خوب میزان اعتقاد و پایبندیشان را به دین موسی (ع) نشان دادند!
زمانی هم که امام بود همه فدایی خمینی، ولی الان که از میان ما رفت...
رفت و به دنبالش هم همه چیز رفت، خوب امانت داری بودیم، خوب نگهبان آرمانهای مقدسش بودیم، خوب جمهوری اسلامی را نگه داشتیم، خوب حرفهایش را به گوش جان سپردیم، و چه گوش جان سپردنی! در عمل نه، فقط و فقط در حد بالا کشیدن خود!
نمیدانم این صندلی سیاست چیست که بخاطرش مانند سگان هار پنجه به سخنان می اندازند و آن را به نفع خودشان بر می گرداند. هر کس می خواهد برای خودش مهر تأییدی تهیه کند، می گوید امام فلان حرف را در رابطه با من زده، یا من زمان ایشان فلان کار را عهده دار بودم...
حتی به همسر ایشان هم رحم نکردند و بعد از فوت ایشان حرفت هایی را که مثلا به طوری مقامشان را بین مردم بالا ببرد به ایشان نسبت دادند!
بخدا لجن بازی هم حدی دارد، کثافت کاری تا کجا؟! اینکه من برای نشان دادن مقبولیتم عکسم را کنار امام بگذارم و بین مردم پخش کنم چه چیزی را ثابت میکند؟
هیچ وقت ماجرای 18 تیر و سخنان رهبری را یادم نمی رود، دل رهبری را به درد آوردند...
کسی که ضد ولایت فقیه است و به ایشان هتاکی میکند، الان تنها افتخار کاندیدای مورد نظرش را نخست وزیری ایشان می داند، بی شرف ها گوش و چشم هایشان را بسته اند و فکر کرده اند مردم هم مانند خودشان کر و کور هستند.
به قدر توانایی خود دیگر نمی گذارم ایشان مورد دست آویز این کورد دلان قرار بگیرند.

شرم باد بر شما ، شرم، که اگر کلمه حیاء و شرف تا به حال به گوش شما خورده باشد، بدانید این دو کلمه چیز خوبیست.