توی جریان انتخابات امسال خیلی ها دستگیر شدند، و اصلا فکرش رو هم نمی کردم که یک روز گریبان گیر خودم هم بشه و شروع کنم به اعتراف کردن!
الان یکی دو هفته ای میشه که زندانی هستم، این چند تا پست وبلاگی رو هم که گذاشتم از سر لطف این مسئولین بود که توی زندان به من هم اجازه دسترسی به اینترنت دادن هست، توی این یک هفته هیچی نگفتم ولی الان میخوام مثل بقیه اعتراف کنم و بگم هرچه داریم از نظام داریم!
می خواهم بگویم من هر هیزم تر و خشکی که به این مردم فروختم، هر کاری که کردم از سر لطف بود و خواستار عفو و بخشش از محضر محترم دادگاه و مقام معظم رهبری هستم.
درسته که من هیچ وقت دید مثبتی نسبت به کشور نداشتم و هیچ حرکت همسویی در پیشبرد هر چه بیشتر اهداف نظام مقدس جمهوری اسلامی نداشتم و هر چه کردم فقط در خلاف مسیر کشور بود ولی باز اعتراف میکنم که هر چه داریم از این نظام داریم و بدون او هیچ نیستیم...
و اعتراف میکنم که ما با این براندازی نرم میخواستیم کشور را سر نگون کنیم و خودمان و رؤسایمان گردونه را به دستمون بگیریم و باز اعتراف میکنم که که بدون نظام هیچ نیستیم.
ریس محترم دادگاه، من صادقانه عرض میکنم که خودم هم از طرز اعتراف کردنم خنده ام میگیرد، چرا که خدا شاهد است دیگر دستم به جایی بند نیست، چون نمیتوانم مثل اقایان فلانی و فلانی ... فلنگ را ببندم و از کشور متواری شوم، وگرنه با این کارهایی که بنده انجام داده ام کدام عقل سلیمی باور میکند که من بگویم نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران یعنی هویت من، یعنی خود من...
رئیس محترم دادگاه ، جناب آقای فلانی، با این که برای هیچ کس قابل هضم نیست و خنده دار به نظر می رسد، سخنم را اینگونه پایان میدهم، (چند آیه از قرآن کریم، سخنانی از کلام امیرالمونین از نهج البلاغه و تاکید کردم که روزه هستم و مقداری شعر حافظ را خواندم و گفتم) من پشیمان هستم و خواستار بخشش از مردم عزیز کشور ایران و باز هم می گویم که بدونم نظام هیچ نیستم ...