پیشتر مردم به هنگام برخورد با تمدن غرب ، تحت تاثیر فریبایى آن ، چنین مى پنداشتند که : هر کس مى خواهد پیشرفته باشد، باید باور داشته هاى اخلاقى و مذهبى خود را بدرود گوید و چون نسل جدید غرب ، عیاشى ، لذت جویى، و بى بند بارى راپیشه خود کند. تا بتواند پابه پا قافله تمدن ، سیر کند واز بازماندگى بیرون آیدو تا بنگرد روزش از روز! اما جوامع غربى از دیدگاه یک دانشمند جامعه شناس ، چون کشتى بى ناخدایى است که همه ریسمان هاى لنگرش را بریده باشند که با هر موجى به این سو و آن سو مى لغزد. آنچه در غرب مى دیدیم و یا براى ما شرقى ها به ارمغان دارد، تمدنى بود بى عاطفه و به دور از احساسات پاک واصیل بشرى . ارد لوتین ، دانشمند انگلیسى و سردبیر مجله روندتیبل در جشن فارغ التحصیلان دانشگاه علیگره هند، گفت : تمدن جدیدما را تا لب پرتگاه کشانده است : شما را نیز خواه ناخواه بدان سو خواهد کشید. ما به داروى خالصى نیازمندیم ، گمان دارم داروى درد ما نزد شماست ، و اما شما، به هوش باشید تا داروى خالص خود را بر باد ندهید و دقت کنید در لذتهاى معجون مسموم کننده مادر نیفتید  این سیماى غرب است که مى توان گفت : سعادت در آنجا به پایان رسیده است ، ریشه این بى سامانى را باید در حذف معنویات از زندگى و توجه نکردن به جنبه هاى اخلاقى ، روانى و اعتقادى ، جستجو کرد. همه چیز را از پشت عینک مادى دیدن ، نه تنها گرهى از کارها نمى گشاید؛ بلکه در فرجام ، انسان را به گونه اى کرم پیله، در تارهاى خود، خفه مى کند. مکتب و فلسفه رنگارنگ که در جهان غرب از سرزمین اندیشه چون قارچ مى روید؛ و گروهى از جوانان را، مدتى سرگرم مى دارد، نشانه سرگردانى نسل جدید غرب ونشان دهنده ناتوانى غرب در پاسخگویى به خواسته هاى واقعى وبنیادى انسانهاست . اکنون بر آن نیستیم که بگوییم : چه دستهاى مرموزى ، درنیل به هدفهاى استعمارى ، به تقویت این گونه مکتب ها کمک مى کند، ولى آنچه ازگفتگو با جوانان سرخورده و دلمرده از زندگى ماشینى غرب - که به سوى شرق سرازیر شده اند بر مى آید: این است که : تمدن موهوم غرب ، با همه مظاهر فریباى خودنتوانسته است به آنان آرامشى عنایت کند و حتى آنان به شرقى ها توصیه مى کنند: تااز نعمت آرامش روانى که برخوردارند، رایگان دست نکشند.
پى آمدهاى تقلیدهاى کورکورانه
پیروى بى چون و چرا از جوامع متمدن ! باعث عقب ماندگى بیشترین ملتها است . ملتهاى عقب مانده ویا به عبارتى رساتر عقب نگه داشته شده مانند ایران در رژیم منحط پهلوى حتى افراد کشورهاى در حال رشد، همیشه دنباله رو بوده اند و از خود ابتکار و استقلال نداشته اند و با شیفتگى چشم به دروازه هاى غرب دوخته بودند تا در مسابقه مد لباس ، کفش و کلاه و موى و سبیل و... عقب نمانند و چنان بى اختیار بودند که بى اختیار آدمى به حیرت و شیفتگى پرندگانى مى افتد که مى گویند در برابر دیدگان نوعى مار زهرناک ، چنین بیخود مى گردند ...
چنین افرادى به جاى اقتباس از تجربیات سودمند دیگران ، به جنبه هاى منفى توجه داشتند و صرف مشروبات الکلى، بى بند و بارى ، ولنگارى ، لا قیدى ، شب نشینى هاى زیانبخش و آزادى جنسى را نشان پیشرفت مى پنداشتند. این گونه تقلید از نظر روانشناسان و جامعه شناسان ، یک بیمارى خطرناک و حاکى از عقده هاى خود کم بینى افراد و ملتهاست که براى جبران عقب ماندگى خود، برآنند همیشه از ملل پیشرفته تقلید کنند. همه گیرى این بیمارى اجتماعى در برخى از محیطهاى استعمار زده تا بدان پایه بود که یکى از نویسندگان نوشت : در وطن و کشور خود شبیه قومى از خود بیگانه ایم . در لباس و خانه مان ، در خوراکمان ، در ادبمان ، و خطرناکتر از همه در فرهنگمان ، فرنگى ماب مى پروریم و فرنگى ماب فکر مى کنیم و راه حل هر مشکلى را فرنگى مابانه مى جوییم . بزرگترین خطرى که اینگونه تقلیدها به دنبال دارد، رکود فکرى و اضمحلال شخصیت فردى و اجتماعى است . ملت مقلد، همواره متکى به دیگران است و از خود استقلال ندارد ونمى تواند روى پاى خودش بایستد. روح اعتماد به نفس در آنان ، کشته شده است و براى همیشه محکوم به بردگى خواهند بود.
پینوشت....................................
شاید جوابی باشد به کامنتهای پست قبلی ام.