در این روزها درباره چه مطلبی با شما حرف بزنم؟ درباره نوجوانانی که به غیر از سنگ سلاح دیگری برای مقاومت ندارند؟!
ابهت سنگ هم شکسته شد ! چرا که اکنون برخی دنبال سنگ می گردند که به شکم خودشان ببندند تا ذره ای از گرسنگی شان کم شود!! اگر هر لحظه یک اسرائیلی با یک ضربه سنگ کودکان فسطینی زخمی می شود، از آن طرف ده ها کودک و نوجوان را با مسلمانان و بمب مورد هجوم خودشان قرار می دهند.

پس کجایند کشورهای عربی که ده ها سال است وعده آزادی فلسطین را سر می دهند؟
کجایند کشورهای اسلامی که زیر چتر کنفرانس سران کشورهای اسلامی جمع شده اند و ادعای آزادی قدس را دارند؟
ببینم شما اصلا یکی از این دولتها را دیدید که کمک مادی و یا معنوی به این کودکان که جز سنگ سلاحی برای دفاع از خود ندارندکرده باشد؟
آیا فراموش کردیم که 50 هزار فلسطینی، هر روز منتظر رحمت اسرائیل اند و هر روز صبح در زیر چتر ذلت وخواری به کارشان می پردازند، و اگر روزی اسرائیل درها را به رویشان ببندد از گرسنگی می میرند.
در این جا یاد سخن امام خمینی (ره) افتادم که فرمود:"اگر هر یک از مسلمانان آب دهان بیاندازد، اسرائیل را غرق خواهند کرد ."
پس اگر مسلمانان از یک آب دهان انداختن هم بخل می ورزند، چگونه از آنها بخواهیم که جان و مالشان را نثار یکدیگر بکنند، ولی در عوض شاهد ان هستیم که بسیاری از آنها روابط دوستانه با اسرائیل برقرار می کنند! پس نادانی است اگر چشم طمع به وحدت اینان بدوزیم.
بس است دروغ! بس است فریب! بس است نفاق! بس است دروئی! اگر فرزندان یک وطن پراکنده اند ، چگونه ما خواهان وحدت تمام مسلمین می شویم؟! سخن زیاد است و کار اندک .
مگر همین دیروز نبود که می گفتیم: هر گز با اسرائیل سازش نمی کنیم و هر چه با قدرت و زور گرفته شد ،با زور و قدرت باز پس گرفته می شود ؟ پس چرا امروز مانند گداها دنبال آن می رویم و از آنان خواهش می کنیم، زمینهایی را که به زور از ما گرفته اند را به ما برگردانند و دوستش امریکا را واسطه قرار می دهیم!
دلهایمان خسته شد، خردهایمان سراسیمه شد، قلبهایمان سرگردان شد و دیگر نه فریاد آزادی قدس شما را باور می کنیم و نه پیروزی که از شما بخواهد به ما برسد!