یکی از فلسفه های روزه گرفتن اینه که ، نخوردن ما رو به یاد گرسنگان بیاندازه ولی آیا واقعا اینطوره؟! اینکه وقتی ماه رمضون میشه مدام توی تلویزیون بحث تغذیه راه میاندازن که فلان چیز رو در این ماه نوش جان کنید تا احساس گرسنگی و تشنگی نکنید!
میدونید مشکل کجاست؟ مشکل اینجاست که ما خیلی چیزها رو یا فراموش کردیم ویا اینقدر برامون عادی شده که دیگه برامون مهم نیست...
برامون مهم نیست که الان شیعیان عربستان تو چه وضعیتی هستند،شیعیان پاکستان، وضعیت مسلمانان هند، مسلمانان غزه، مردم افغانستان و عراق،مسلمانان اتیوپی ، سومالی، سودان و آفریقای سیاه ... و هزاران مردم مظلوم در گوشه کنار دنیا هستند که زندگی یا مرگ برایشان فرقی ندارد و ما خیلی راحت اینجا نشسته ایم و مثلا ادای روزه داران را در می آوریم! که چه؟! پوستین مسلمانی را روی سرمان کشیدیم و برای دیگران دایه ی داغتر از مادر شده ایم!  واقعا جای خجالت دارد حداقل هیچ کاری که از دستمان بر نمی آید اینقدر میتوانیم بگویم که آری، برایمان مهم است، نمیتوانیم؟
سرمان کرده ایم به یک طرف و فقط یک چیز را می بینیم و بس ...
شکر خدا صدا و سیما هم در این ماه اصلا کم نذاشت!!! ماه رمضان به صرف چند خط قرآن خواندن و صدقه دادن و مهمانی دادن نیست...
دوستی می گفت این چه مهمانی خداست که باید در آن گرسنگی بکشیم! فقط شنیدن همین جمله برایمان کافیست که خیلی چیزها برایمان روشن شود، البته اگر باوضعیت موجود دیگر جای فکر و تعقلی برایمان باقی مانده باشد