معمولا هر وقت برادرم به منزلمان می آید اگر بحثی چیزی باشد در موردش صحبت میکنیم، این وسط پدرم هم بی نصیب نیست، ایشان با اینکه خیلی وقت است بی بی سی را بخاطر هرزه گوییهایش کنار گذاشته و خیلی کمتر از قبل اخبار گوش میدهد ولی با این حال از خیلی اخبار ها اطلاع دارد و برای خودش یه تحلیل گر سیاسیست!
دیشب هم طبق معمول برادرم پیشمان بود و در مورد برخی از عملکرد های روحانیون سرشناس بحثمان شد، اینکه چرا وقتی وضع مملکت و کشور را می بینند اما با این حال سکوت نمی کنند و برای جلوگیری از عواقبی که ممکن است از اظهار نظرهایشان پیش بیاید موضعشان را حفظ نمی کنند!

این برای خودم هم مثل یک علامت سوال توی ذهنم جا خوش کرده! الان نمیخواهم هیچ اسمی از کسی ببرم چون می ترسم خونم رو حلال کنید!
من ماندم وقتی رهبری چون امام خامنه ای ، اداره مملکتی را به دست دارد و مصلحت جامعه را ایشان بهتر می دانند، دیگر جای نقد و اظهار نظری برای مابقی باقی نمی ماند که هر کسی نظرش را بدون هیچ دلیل فقهی محکمی ارائه بدهد و باعث هرج و مرج کشور شود، اگر هم نظر یا حرفی دارد می تواند خیلی محرمانه به رهبری ارائه بدهد که ایشان ارجاع و رسیدگی کنند و باعث نشود که دست مایه ی برخی سودجویان شود.

پدرم دیشب حرف قشنگی زد، گفتند اگر دو فقیه داشتیم که یکی شان آگاه به مسائل زمان بود او مقدم بر رهبریست، اگر فقط یکی شان فقیه بود و یکی دیگر آگاه به زمان، آن شخصی که آگاه به زمان است و مصلحت مردم را می داند بر رهبری مردم مقدم تر است...

الان هم قاطعانه می گویم، نماز و روزه مسئولین به درد ما نمی خورد، ما شخصی را می خواهیم منصبهای دولتی را بر عهده بگیرد که خیر و شر مردم را بداند، که هر جایی دهانش را باز نکند و باعث فتنه شود،در این پستم هم گفتم، ندانم کاری های خیلی ها باعث شده که مردم حساب کار طرف را به پای همه بریزند! یکی نیست بگوید تو اگر خیر خواه مردم بودی متوجه می شدی که الان سکوت بهترین موضع برای توست!